Verslag Probus bijeenkomst op 28 juli

Lezing door Dolf Ruesink:: “Op het uitgelezen moment”.

Dit is de titel van het boek door Dolf geschreven over zijn ontmoetingen door de loop der jaren heen met diverse persoonlijkheden, politici, artiesten e.d.

Hij begint te vertellen over zijn jeugdjaren: opgegroeid in Winterswijk in een arbeidersgezin, waar de vader smid bakwerker is. Het gezin telt nog drie broers. We zien een foto uit 1953. Hij is vanaf het begin nieuwsgierig en veel lezen is uiteindelijk de basis voor het schrijven. Op zijn verjaardag kreeg hij steevast een abonnement op de Bibliotheek. De vier broers werden allen journalist! Zelf is hij 42 jaar werkzaam bij dagblad Tubantia. In het genoemde boek lezen we dat de broers Jan, Wim, Martin, Jan en Dolf van de “plakboekgeneratie” zijn, ze verzamelen allerlei artikelen en plaatjes!

Vorig jaar was een bewogen tijd, zat zelf in de brandhaard van corona: Hongkong en China, nog geen mondkapjes en onlangs anderhalve week op Samos, een bijzondere vakantie met bosbranden!

Vervolgens: Een foto van Peter R .de Vries. Dolf kwam met hem in aanraking in 2000 toen in Limburg een gijzeling was in Helden. Probeerde er informatie te verzamelen, dat viel niet mee, maar toen kwam Peter en die werd gebeld door de gijzelaars: Hij bleek ook onderhandelaar. Zo kreeg ik de informatie via hem binnen.

Pim Fortuyn. Hij werd uitgenodigd voor een interview bij het dagblad in Enschede. Dit samen met andere lijsttrekkers in het kader van de komende verkiezingen. Het is voorjaar 2002. Eerst contact leggen in Den Haag. Zo ook in maart Bij het perscentrum Nieuwspoort waar Pim zijn boek zal presenteren en het verkiezingsprogramma van zijn partij. Het bezoek is bedoeld als kennismaking voordat hij naar Enschede komt. Het loopt allemaal anders: Pim wordt besmeurd met taarten die ruiken naar urine, kippenstront en poep. De oorspronkelijke bijeenkomst valt in het water. En tot een persoonlijk gesprek komt het niet meer, op 6 mei wordt hij neergeschoten. Van het aandenken dat alle politici kregen bij de krant, een

“Twentsche klootschietbal”, bleef er één over!

Oleg Popov de clown. Het interview met hem vond plaats in Zuid-Duitsland. Hij sprak alleen Russisch maar er was toch een goede communicatie. Zijn vrouw is Duitse. Na jaren van reizen heeft hij aldaar rust gevonden en geniet van zijn groentetuintje.

Derrick. Horst Tappert als de rechercheur uit de Duitse politieserie. Het interview vindt plaats in een Duits hotel. Hij is regisseur en toneelspeler. Horst vertelt dat hij in de serie de inspecteur “|niet speelt, maar dat hij het gewoon zelf is”!  Tijdens de ontmoeting wordt een foto van hem gemaakt en ditmaal niet zwart wit maar in kleur. Die zal bij het artikel geplaatst worden in de krant. Maar, o wee, bij het drukproces is de foto op de cover te veel geel gekleurd. Na enige weken vindt opnieuw een ontmoeting plaats en dan wordt de krant met het artikel in een dichte kantoorenvelop overhandigd. Het voelde ongemakkelijk.

Gert en Hermien Timmermans.  Hierbij gaat het om een leven vol ups en downs.

Het zingende duo komt vaak in de media, maar dan gaat het meestal niet over hun liedjes. Ze bekeren zich tot Baptist, werken voor de EO, emigreren op enig moment naar Israël, maar dat wordt geen succes. Later treden ze op met Normaal, een heel contrast met hun eerdere optredens. Dolf interviewt het stel bij hun thuis. Het feit is dat vrijwel het hele gesprek Gert aan het woord is. Hij is altijd het “slachtoffer”; is doof geworden en dat is de schuld van RTV Oost. Er is ook nog gesproken met Sandra Timmermans.

Jomanda. Het gesprek met haar had een bijzonder verloop. Jomanda is bekend van haar “healings”, die ze in Tiel in een evenementenhal verzorgde. Ze kwam in opspraak na het overlijden van Silvia Millecam. Jomanda zou haar de juiste zorg onthouden hebben door haar binnen het alternatieve circuit te houden. Jomanda legde zichzelf een zwijgplicht op en besloot zich terug te trekken in het voormalig klooster Ravensbos, vlakbij Valkenburg. Jomanda wordt uitgenodigd om in

Enschede te gast te zijn voor een interview in het kader van “Gesprek op Zondag”. Vooraf zal een gesprek plaatsvinden in het klooster. Maar … dat verloopt apart. Dolf stelt de vragen en Jomanda antwoordt middels briefjes, omdat ze nog steeds zwijgende is, Het gevolg is dat Dolf steeds zachter gaat praten!. De briefjes heeft Dolf nog steeds, het was een aparte manier van interviewen. Ze kwam wel naar Enschede en er waren maar liefst 160 mensen aanwezig. Jomanda is verhuisd naar Canada en wil geen contact meer.

Afghanistan. Dolf is op uitnodiging van de toenmalige minister van Defensie, Henk Kamp, mee geweest naar Afghanistan. Dolf en Henk hebben veel overeenkomsten: zijn even oud, uit de Achterhoek en kennen elkaar goed. Op enig moment trof Dolf Henk Kamp en toen was er gesproken over een mogelijkheid om mee te gaan naar Afghanistan. Daar niet meer aan denkend, krijgt Dolf in 2003 een telefoontje vanuit Den Haag: “U bent uitgenodigd om mee te gaan naar Kandahar, waar de minister een afscheidsronde doet langs de troepen”. Familie thuis was er niet zo blij mee. Vrijdag daarna op naar Afghanistan. Dolf kocht bij Scapino een “pilotenjack” en bij aankomst in Afghanistan werd hij door een Amerikaan aangeschoten met de woorden: “We are from the same company”! Toen maar uitgelegd waar het jack vandaan kwam. Tijdens deze trip gingen er 18 man mee uit Havelte, Dolf ging mee op patrouille, veel foto’s gemaakt. Er gingen in totaal 5 journalisten mee onder begeleiding van majoor Eric Jonker. Op de vraag van hem van welke krant ik ben antwoord hij: O, dan kunnen we plat praten. Hij blijkt uit Noordijk te komen! Het was een bijzondere reis.

Dan als laatste:  een ontmoeting in Boedapest. Laura, de chimpansee. Voorafgaand aan een Circusfestival in Enschede staat dat jaar een interview op het programma met een Russische artiest die werkt met een chimpansee, Vladimir Saprykin. De aap vertoont namelijk menselijke trekjes. Ze drinken samen koffie, roken een sigaret. Dat moet een apart verhaal worden. Helaas, bij aankomst blijkt de artiest naar Moskou te zijn in verband met visumproblemen. Dan maar zien of er iets te regelen is met de aap alleen. Samen met de verzorger in de kooi, de chimp een Tubantia in de handen gedrukt, gauw een foto gemaakt en dat was het dan. Want de aap werd boos en binnen 27 seconden, stonden ze weer buiten. Een interview heeft nog nooit zo kort geduurd! 

Als laatste toont Dolf ons fouten en vergissingen die gemaakt worden bij de opmaak en druk van een krant. Bijvoorbeeld: “Paus op non actief”, Vader van 4 op straat doodgeschoten” (even vergeten dat het om een vader van 4 kinderen ging!), “Dode vrouw is om het leven gebracht” of “tien jaar cel voor dode bejaarde”. Wat te denken van deze tekst: “Prinses Maxima in verwachting van onze correspondent” Het lettertype “van onze correspondent” had aangepast moeten worden, even over het hoofd gezien. 

Tenslotte vindt een quizje plaats met 9 vragen over de vijftiger jaren, met als laatste een vraag die dient om bij een gelijke score toch tot een winnaar te komen. Twee mannen hebben het juist en zij krijgen als prijs het boek “Op het uitgelezen moment” . Na beantwoording van enkele vragen wordt de lezing afgesloten. 

Al met al een gezellige middag met leuke verhalen over de verschillende interviews en ontmoetingen. We kunnen het boek en zijn nieuwste boek “”Bewaar de herinnering” ter plekke aanschaffen.

WR